بازگشت
دوبیتی ها
امیرخان جوینده امیرخان جوینده

قــــــــــد ت راگلـــــشن بوســـتان بیـــنم

لبــــــــت رامعـــــــدن خــــــندان بیــــــنم

دوچشــــمان چه شـــــهلا دل فـــــریـــــبا

دلــــــــت را ایـــــــمن هجـــــــران بیــــنم

خـــــــــدا یا درد عشـــــــقم را دوا نیــست

چرا کس با مـنی زارهمـــــــنوا نیـــــــست

خـــــــــدا یا باکی گــــــــــــویم درمــــــند م

چرا با درد من کس آشـــــــــنا نیـــــــــست

اگرمیـــــــشد که با معـــــــشوق رســــــیدن

همـــــــگی راهـــــــی عشــــــق رامیگـزیدن

کنــون که راهــی عشــــق ازهم جدایــــــست

همه ازبهـــــرعشــــــق رنــــج ها چـــــودیدن

عــــزیــــزم بی تــــو من تــــــنها چه خــــواهم

بی تــــــوبا این دل شــــــــــیدا چه خــــــواهم

دمی ازحال محـــــــــزونم خــــــــبرگــــــــــــیر

بی تـــــو دربســــــــــــترغــــــــم ها چه خواهم

برفــــــــــتی ومرا تـــــــــنها گذاشـــــــــــــــــتی

بــــزیـــــر بســـــــــترغم ها گذاشـــــــــــــــــتی

برفــــــتی دلــــــــــبرت لحــــــــظه شــــــــمارت

مـــــرا دیــــــــــــــوانه وشـــــــیدا گذاشـــــــتی

همیــــــــشه حــــس دیـــــــداری توداشـــــــــــتم

ســــفربا ســـــــــــوی بازاری تــــــوداشـــــــــتم

اگــــــــــــــرعشقــــت به بازارارزه میـــــــــــشد

همیـــــــشه من خـــــــــریـــداری توداشــــــــــتم

عـــــــزیـــــــزانم زعشـــــــق دوری گـــــزینـــین

خـــــــــــــبرازحا ل شـــــــیونم بگــــــــــــــیرین

میــــــــندازیـــــــد خــــــــویــــــش را دربـــــــلای

خوشــــــــــی نا بود وغـــــــم راســـــــــیرببیــنین

کیـــــــــــسکه دردعشــــــــــق راچـشــــــــــــــیده

غمــــــــــــــش افـــــــــزون وخوشــــــــی راندیده

ســـــــرشــــــــــب تا سحـــــــرخــــیا ل معــشوق

قــــــــدی ســــــــــرو اش به مثــــــــل دال خمیده

بـــــــیا یـــــــد ازغــــم عشــــــــق دوربا شـــــــیم

چـــــــــرا درزنــــــدگی رنجــــــــــــورباشــــــــــیم

نمـــی رســـــــــد کـــــــــسی بامقــصد عشـــــــق

بــــــــیاید شـــــــــــادومسرور با شــــــــــــــــــیم

اگـــــــــــرعاشـــــــــق شـــــــــدی غم را خــریدی

بدســـــت خنجرگــــــــرفــــته ســـــــــــــربـــریـدی

تمام حــــــس وحــــــــــــواس عشـــــــق وآرما ن

به کنج کلـــــــــبه ها مســــــــــــکن گــــــــــزیدی

غمم ازدرد هجـــــــرانــــــــــــــت فــــــــزون است

زجــــــورت بخــــــت واقــــبا ل ســـــرنگون است

گــــرفــــــــــتارم درخم وپیـــــــــــچی گــــــــردون

دلم زاین درد ورنـــــــــج زار وشـــــــــــیون است

شهرکابل دوشنبه 8/6/89

 

دل باختم

با نـــوی طبیب من به تــو دل باخــــــــتم

دودیـــده ای زار برســــــرراه انداخـــــتم

شــام وسحـــــرم پی خیا ل وصــل توست

این قـلب حـــــزین  زعشـــق تو بشـکافـتم

درد دیگـــــــــران درمان نـــزد تو ســـهل

افسوس که من طبیب خویش نشــــناخـتم

درد وغــم مـن فــــزون زهجـــران توســـت

جان صحــــــــــتم برت مــــریضی ساخـــــتم

جا نا تونظـــر بــرحال محـــــــــــزونم نما

جزمهــــرتــوچـــــیزی بــــردلم نگـــذاشتم

زاروشــــــیونم نــگارا لحـــظه ای شـاد م نما

شـــادی وطــرب عــزیــزم ازنگاهــت یا فــتم

خواســتم واقــف شوی زعشق جا ویدان من

درد دل خــویـــش را زســـــوزوآه نـگاشــتم

(جوینده ) دربحـــرعشقت لاجـــرم افــتاده است

بهـــــرسا حلــش بـــــهای عمر خویش پرداختم

شهرکا بل سه شنبه 9/6/89

 


September 1st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان